Historia organów w kościele św. Marii Magdaleny w Tychach
/Na podstawie informacji z płyty z muzyką organową w wykonaniu Henryka Jana Botora/
Najstarszy dokument dotyczący organów w kościele
pochodzi z roku 1825.
W tym roku bowiem organmistrz z Opawy Carl Kuttler podjął się budowy organów w tyskim kościele
na bazie projektu sporządzonego przez organmistrza Weissa, który z powodu
śmierci nie rozpoczął dzieła.
Prawdopodobnie jest to pierwszy instrument w murowanym już kościele.
W roku 1857 nastąpiła przebudowa organów przez organmistrza z Gliwic Carla Volkmanna. Być może Volkmann wykorzystał częściowo głosy poprzednich organów.
Na przestrzeni lat nastąpiły niewielkie zmiany w dyspozycji. W zasadniczej postaci instrument ten przetrwał do pierwszych lat XX w. W roku 1907 z inicjatywy ówczesnego proboszcza ks. Infułata Jana Kapicy kościół został rozbudowany, co łączyło się zapewne z demontażem organów.
Po ukończeniu prac budowlanych rozpoczęto budowę nowych organów, którą powierzono organmistrzowi z Opola Karlowi Spieglowi. Instrument posiadał trakturę pneumatyczną (poprzednie instrumenty były mechaniczne), dwa manuały i klawiaturę nożną, posiadał 25 głosów.
W 1938 roku firma Klimosz i Dyrszlak z Rybnika rozbudowała dyspozycję dodając trąbkę do I-go manuału oraz puzon do klawiatury nożnej (pedał). W tej postaci instrument przetrwał do roku 1963.
Obecny instrument wybudowała nieistniejąca już firma Dominik Biernacki z Włocławka. Organy posiadają 3 manuały z pedałem, 43 głosy i trakturę elektro-pneumatyczną. Podczas budowy wykorzystano również niektóre piszczałki z organów poprzednich.
Dyspozycja organów:
|
Manuał I
Manuał II
|
Manuał III
Pedał
|